به گزارش مهر ؛محمدمهدی طهرانچی در تشریح طرح آموزشی دانشگاه در نیمسال جدید تحصیلی اظهار کرد: در نیمسال جاری باید ۱۲ جلسه آموزشی به صورت مجازی برگزار شود و زمان کلاس باید کمتر از یک ساعت و نیم باشد.
رئیس دانشگاه آزاد افزود: همچنین باید ۴ جلسه با رعایت پروتکل های بهداشتی به صورت حضوری برگزار شود؛ در کلاسهای حضوری دانشجویان باید به گروه های ۵ نفره تقسیم شوند. استاد در این ۴ جلسه نباید تدریس کند بلکه باید به پرسش و پاسخ و ارزیابی دانشجو بپردازد و عملا دانشجو موظف است درس خود را خوانده باشد.
طهرانچی با بیان این مطلب که دروس آزمایشگاهی در سه روز به صورت فشرده برگزار می شود، تصریح کرد: با راه اندازی سامانه آموزشیار، عملا مدیریت دروس برای اساتید یکسان سازی شده است.
به گزارش مهر به نقل از نیواطلس، رمزگشایی از سیگنالهای مغزی مدتی است ممکن شده و از این طریق شناسایی بیماریهایی مانند آلزایمر و برخی بیماریهای دیگر مغزی ممکن میشود. از این طریق همچنین میتوان برای تسهیل کنترل پروتزهای کار گذاشته شده در بدن برنامهریزی کرد.
ابزار جدیدی که به راحتی به مغز متصل شده و از آن جدا میشود، رابط کاربری رایانه به مغز یا بی سی آی نام دارد و با اتصال به مغز به راحتی دادههای مختلف را دریافت کرده و از آنها رمزگشایی میکند. بی سی آی مبتنی بر الگوریتمهای پیشرفته هوش مصنوعی است و سیگنالهای الکتریکی را به دادههای قابل درک برای بخشهای دیگر بدن مانند اندامهای مصنوعی و پروتز، اسکلتهای بیرونی تقویت کننده و افزایش دهنده توان بدن و حتی پهپادها مبدل میکند.
محققان هم اکنون در تلاش هستند تا نرم افزار هوش مصنوعی جدیدتری ابداع کنند که فعالیتهای مغز را به اقدامات عملیاتی قابل درک برای بدن و برخی دستگاههای خارجی دیگر مبدل کند. نرم افزار یادشده خواهد توانست با ردگیری حرکتهای مختلف اعضای بدن افراد فلج، این حرکات را درک کند و برای کمک به انجام بهتر آنها برنامهریزی کند.
الگوریتم خودآموز این نرم افزار میتواند به بیماران جسمی و حرکتی برای باز تنظیم حرکات آنها کمک کند و سرعت سازگار شدن آن با حرکات بدن افراد به تدریج افزایش خواهد یافت. این به روزرسانی در نهایت به هر ده ثانیه یک بار افزایش مییابد.
کریسپر چیست؟
کریسپر (CRISPR) مخفف "تناوبهایِ کوتاهِ پالیندرومِ فاصلهدارِ منظمِ خوشهای" است که به "قیچی ژنتیکی" موسوم شده است. کریسپر حافظه ژنتیکی عفونت ویروسی است که باکتری از آن به عنوان سیستم ایمنی تطبیقی استفاده میکند. کریسپر که کارش بریدن دیانای دو رشتهایست به عنوان "قیچی ژنتیکی" عمل میکند و ویرایش سریع هر ارگانیسمی را ممکن میسازد. کریسپر در حال حاضر در طیف وسیعی از بیماریهای ژنتیکی مورد استفاده قرار میگیرد و کاربردهای بی حد و حصری در زندگی حیوانات و گیاهان دارد. دکتر رودولف بارانگو، استاد علم تغذیه آن را "یک فناوری بکر، نوآورانه، تحولآفرین و تکرار نشدنی" میداند.
چطور کشف شد؟
کریسپر در اواخر دهه ۱۹۸۰ شناسایی شد اما تازه در اواسط دهه ۲۰۰۰ بود که معلوم شد توالیهای تکرارشونده آن بخشهایی از دیانای ویروس هستند؛ اولین سرنخ از این که آنها نوعی واکسیناسیون برای عفونتهای ویروسی هستند. دکتر بارانگو اولین کسی بود که متوجه شد توالیهای کریسپر برای انجام این کار، دیانای ویروسها را جدا میکنند. او که در صنعت لبنیات مشغول به کار بود، وقتی داشت روی حملات باکتریوفاژها (ویروسهای باکتریخوار) در فرایند تخمیر مطالعه میکرد به این کشف غافلگیرکننده رسید. بعدتر جنیفر دونا، متخصص زیستشیمی موفق شد از دستگاه مولکولی کریسپر برای بریدن همه قطعات دیانای استفاده کند.
جریانهای جتی بادهای با سرعت بالا ( معمولا بین ۱۲۸ تا ۲۲۵ کیلومتر بر ساعت اما حتی گاهی اوقات بیش از ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت) هستند که حدود ۸ تا ۱۱ کیلومتر بالاتر از سطح زمین از غرب به شرق میوزند.
چگونه کشف شدند؟
فوران آتشفشان کراکاتوا در اندونزی در ۱۸۸۳ اولین حادثه از این دست بود که در سطح جهانی گزارش شد. خاکستر و گردو خاک ناشی از فوران تا فاصله ۸۰ کیلومتری در هوا پرتاب میشد و بسیاری از ناظران شاهد خسوف و کسوفهای واضح و شفقهای رنگارنگ بودند. دیوید پایل، استاد آتشفشان شناسی در دانشگاه آکسفورد میگوید: "تا دسامبر ۱۸۸۳ تقریبا در همه نقاط کره زمین میتوانستی انتظار داشته باشی تاثیراختلالهای ناشی از این فوران را ببینی."
به دنبال رویت این پدیدهها به طور گسترده در سراسر جهان "انجمن سلطنتی انگلستان برای پیشبرد علوم طبیعی" از مردم خواست مشاهدات بیشتری گزارش دهند. این اولین نمونه از "دانشوری شهروندی" بود که زیر نظر یک کمیته سازماندهی شد و فرانسیس رولو راسل، هواشناس انگلیسی بیش از ۸۰۰ مشاهده را به دقت مورد بررسی قرار داد. او با استناد بر این مشاهدات نشان داد اثرات اپتیکی فوران آتشفشان یک دور کامل به دور مناطق گرمسیری گشته است و سرعت باد را ۱۱۲ کیلومتر بر ساعت تخمین زد.
نوعی ماهی بزرگ با بالههایی شبیه به دست و پا که تا دو متر رشد میکند و وزنش میتواند تا ۹۰ کیلوگرم برسد. تا سال ۱۹۳۸ که سیلکانت (تهیخار) توسط یک متصدی موزه اهل آفریقای جنوبی به نام ماجوری کورتنی لاتیمر کشف شد، باور بر این بود که این ماهی منقرض شده است.
چگونه کشف شد؟
کورتنی لاتیمر مسئول جمعآوری نمونههای موزه شرق لندن در آفریقای جنوبی بود. چند روز قبل از کریسمس ۱۹۳۸، مسئول بندرگاه محلی با او تماس گرفت و گفت یک ماهی عجیب آبی رنگ در عرشه یکی از کشتیها پیدا شده. ماجوری برای دیدن موجودی رفت که در نامهای به جی.ال.بی. اسمیت ماهیشناس اهل آفریقای جنوبی "زیباترین ماهی که در عمر خود دیده" توصیف کرد. اسمیت در تلگرامی که اوایل سال در پاسخ به ماجوری فرستاد از او خواست اسکلت و آبششهای آن را سالم نگه دارد. با این که ماجوری سعی کرد با استفاده از یخ سیلکانت را حفظ کند و حتی از یک سردخانه خواست آن را نگه دارند، در نهایت مجبور شد آن را تاکسیدرمی کند.
اسمیت حداقل میدانست این ماهی که "فسیل زنده" نامیده شد، وجود دارد. او با نصب پوسترهایی در طول ساحل شرقی آفریقا برای دریافت هر گونه اطلاعاتی در رابطه با نمونههای بیشتر، جایزه تعیین کرد. ۱۴ سال بعد، در ۱۹۵۳ او با شنیدن خبر کشف یک سلکانت در نزدیکی جزایر قمر، جایزه تلاشهایش را گرفت.